Leczenie uszkodzeń łąkotek
Uszkodzenia łąkotek - Leczenie
Idąc na wizytę do ortopedy należy wykonać przynajmniej badanie RTG stawu kolanowego celem wykluczenia innych dodatkowych uszkodzeń pourazowych. Kluczowe znaczenie ma prawidłowo wykonane badanie lekarskie uzupełnione w wątpliwych przypadkach o USG lub Rezonans Magnetyczny. W przypadku, gdy uszkodzenie nie powoduje ograniczenia ruchomości kolana, silnego, utrzymującego się bólu i nie towarzyszą mu masywne uszkodzenia więzadeł pobocznych, można pomyśleć o unieruchomieniu kończyny w stabilizatorze z późniejszym stopniowym wprowadzeniem zabiegów rehabilitacyjnych.
Organizm często w takich przypadkach pomaga nam i sam goi uszkodzoną łąkotkę. W przypadkach, gdy utrzymuje się ograniczenie ruchomości (najczęściej brak wyprostu) możemy mieć do czynienia z uszkodzeniem typu „rączka od wiadra”, w którym nieuszkodzone pozostają tylko przedni i tylny przyczep łąkotki, a pozostała oderwana część zwicha się i umiejscawia wokół kłykcia kości udowej. W takim, jak i innych przypadkach, w których występuje trwałe ograniczenie ruchomości kolana należy w ciągu 14 dni od urazu przeprowadzić zabieg operacyjny – artroskopię kolana, podczas której najczęściej jesteśmy w stanie przywrócić pierwotne położenie łąkotki i przyszyć ją na swoje miejsce. Jeśli oderwany fragment uległ zniszczeniu, uszkodzenie dotyczy osłabionej wewnętrznie łąkotki lub oderwanie nastąpiło w miejscu, które nie daje szans wygojenia, musimy niestety oszczędnie usunąć uszkodzony fragment.
Nasz zespół opracował pracochłonne, ale dające dużą szansę wygojenia, sposoby szycia obu łąkotek szwami niewchłanialnymi. Stosując je od wielu lat, bardzo rzadko zdarza nam się usuwać łąkotki (szczególnie boczną). W przypadkach wątpliwych lub bardzo czasochłonnych procedur rozdzielamy operacje więzadłowe i łąkotkowe tak, że mamy szanse sprawdzić stan wygojenia podczas kolejnego etapu leczenia. W przypadkach wymagających częściowego usunięcia uszkodzonego fragmentu łąkotki, usuwamy tylko niestabilne, mogące powodować stan zapalny fragmenty, często pozostawiając częściowo uszkodzone, ale ważne dla funkcjonowania stawu części. Podkreślić należy, że we wszystkich uszkodzeniach łąkotek leczeniem jest artroskopia kolana.
Uszkodzenia łąkotek ( kliknij aby dowiedzieć się więcej o schorzeniu, urazie )
Uszkodzenie zwyrodnieniowe (ze zużycia) i torbiel łąkotki - Leczenie
W przypadku, gdy dolegliwości pojawiają się stopniowo i mamy do czynienia z uszkodzeniem „ze zużycia”, zawsze warto spróbować fizjoterapii, leków działających przeciwzapalnie, a w wyjątkowych przypadkach jednorazowego podania leku sterydowego do stawu. Nie wykonujemy od razu zabiegu operacyjnego, ponieważ w niektórych przypadkach nawet częściowo niewydolna lub uszkodzona łąkotka potrafi jeszcze wiele lat przenosić obciążenia i nie dawać dolegliwości bólowych.
Jeśli objawy są bardzo nasilone lub nie przechodzą po zastosowaniu powyższego leczenia, myślimy o artroskopii, podczas której najczęściej oszczędnie usuwamy uszkodzone fragmenty łąkotki. W przypadku współistniejącej torbieli łąkotki poszerzamy „szypułę”, czyli połączenie torbieli z uszkodzeniem. Jednocześnie usuwamy artroskopowo samą torbiel łąkotki. Postępowanie po artroskopii kolana jest najczęściej standardowe, a powrót do sprawności jest na ogół szybki i zajmuje zwykle do 6 tygodni.
Łąkotka tarczowata - Leczenie
Objawowa łąkotka tarczowata wymaga częściowego artroskopowego wyrównania – usunięcia nadwyżkowej części do kształtu występującego normalnie. W przypadkach braku więzadła łąkotkowo – udowego możliwe jest jego odtworzenie. Bezobjawowa łąkotka boczna tarczowata wymaga obserwacji, gdyż nie jest bezwzględnym wskazaniem do zabiegu operacyjnego.
Łąkotka tarczowata ( kliknij aby dowiedzieć się więcej o schorzeniu )